Starting there
Door: Max van Druenen
Blijf op de hoogte en volg Max
02 September 2015 | Australië, Perth
Hallo mensjes,
Intussen ben ik al best wel een tijdje aan het werk geweest op het lab hier in Australië. Vandaag was ik in een gulle bui en besloot ik om al mijn verhalen niet voor mezelf te houden, maar ze te delen met de rest van de wereld. Hier volgt eerst een korte samenvatting voor als je mijn andere reisverslagen niet gelezen hebt: zie mijn andere reisverslagen. Zo, nu jullie weer bij zijn kan ik verder gaan met mijn verhaal. Op een gegeven moment begin ik over scheikunde dingen te praten, maar ik heb geprobeerd het zo simpel mogelijk te houden zodat zelfs jullie het kunnen begrijpen.
Ik begon dus maandag met mijn stage. Allereerst moest ik daar natuurlijk heen fietsen. Heerlijk over de snelweg met mijn fiets. Gelukkig mogen fietsers hier op de stoep rijden. Dat is daarmee ook alles dat ze mogen. Als fietsers niet op een fietspad rijden moeten ze namelijk aan iedereen voorrang geven. Gelukkig heb ik in mijn half uur fietsen wel vijf minuten dat ik op een fietspad rijd. Deze staat dan wel vol geparkeerd met auto’s. Maar iemand die zo goed in fietsen is als ik komt natuurlijk heelhuids aan op zijn bestemming. Ik was wel een klein beetje omgefietst omdat google maps waarmee ik mijn route gepland had niet recent genoeg was.
Precies om negen uur kwam ik dus aan op mijn stageplek zoals afgesproken. Er was alleen niemand aanwezig en kon ik dus ook het lab niet op. Daarom was ik maar weer naar beneden gelopen. Waarom ik dat deed weet ik eigenlijk niet. Maar toen ik vijf minuten later weer terug kwam was er gelukkig wel iemand. Die dag moest ik samen met een van de studenten meelopen om te kijken hoe het er aan toe gaat op het lab. Deze dag was redelijk saai, want ik kon zelf dus niets doen. De rest van de week was het niet anders. Op vrijdag mocht ik gelukkig zelf een reactie doen, maar dat was meer omdat degene waarbij ik mee moest lopen ook vond dat ik te weinig te doen had. Deze reactie ging goed, maar was ook wel een beetje simpel.
De tweede week kreeg ik een paar reacties die ik van mijn stagebegeleider moest doen waarbij ik stofjes produceer die ik nodig zal hebben voor mijn project later. Beide waren redelijk simpele condensatie-reacties. Hier was ik een paar dagen mee zoet. Deze reacties waren goed gegaan. Helaas was het start-materiaal op en kon ik dus niet meer dan één reactie uitvoeren. Na deze reacties kreeg ik dus de opdracht om verschillende reacties uit te voeren met de stoffen die ik gemaakt had. Deze reacties zou ik telkens opnieuw moeten uitvoeren met verschillende omstandigheden. Met het materiaal dat ik gemaakt had kon ik twee reacties uitvoeren en daarna kon ik dus niet meer verder werken.
Omdat mijn project dus gepauzeerd was door tekort aan startmateriaal kreeg ik weer een andere opdracht. Deze keer om een nieuw soort nikkel katalysator te maken. Hierbij hield ik de procedure aan van de synthese van een vergelijkbaar product. Het inzetten van deze reactie kostte ongeveer een uur en de rest van de dag moest ik dus wachten. Deze tijd heb ik besteed aan het schrijven van deze reisverslagen (want verslagen van deze kwaliteit hebben natuurlijk veel aandacht nodig). Na een tijdje kreeg ik steeds meer reacties om uit te voeren en heb ik nu voldoende te doen op een dag.
Ook thuis gaat alles goed. Vaak kookt de huisbaas en als hij dat niet doet heb ik altijd nog wat simpele dingen liggen om snel klaar te maken. Ik deel het huis nu met een Braziliaanse een Noor en een Australiër (de huisbaas). De hond was afgelopen weekend aangereden en moet nu na haar operatie zes weken in bed blijven liggen. Gelukkig is het een rustige hond en blijft ze goed rustig ondanks dat haar been in het gips zit.
Ik heb gemerkt dat nu mijn stage begonnen is, ik het lastiger vind om over dingen te schrijven. Gewoon omdat er minder dingen gebeuren waarvan het waard is om op te schrijven. Daarom heb ik besloten om voortaan pas verslagen te maken als er iets gebeurd wat waard is op te schrijven. Bijvoorbeeld als ik naar de dierentuin ben gegaan. Dat zou super spannend zijn om te vertellen.
Doei!
Intussen ben ik al best wel een tijdje aan het werk geweest op het lab hier in Australië. Vandaag was ik in een gulle bui en besloot ik om al mijn verhalen niet voor mezelf te houden, maar ze te delen met de rest van de wereld. Hier volgt eerst een korte samenvatting voor als je mijn andere reisverslagen niet gelezen hebt: zie mijn andere reisverslagen. Zo, nu jullie weer bij zijn kan ik verder gaan met mijn verhaal. Op een gegeven moment begin ik over scheikunde dingen te praten, maar ik heb geprobeerd het zo simpel mogelijk te houden zodat zelfs jullie het kunnen begrijpen.
Ik begon dus maandag met mijn stage. Allereerst moest ik daar natuurlijk heen fietsen. Heerlijk over de snelweg met mijn fiets. Gelukkig mogen fietsers hier op de stoep rijden. Dat is daarmee ook alles dat ze mogen. Als fietsers niet op een fietspad rijden moeten ze namelijk aan iedereen voorrang geven. Gelukkig heb ik in mijn half uur fietsen wel vijf minuten dat ik op een fietspad rijd. Deze staat dan wel vol geparkeerd met auto’s. Maar iemand die zo goed in fietsen is als ik komt natuurlijk heelhuids aan op zijn bestemming. Ik was wel een klein beetje omgefietst omdat google maps waarmee ik mijn route gepland had niet recent genoeg was.
Precies om negen uur kwam ik dus aan op mijn stageplek zoals afgesproken. Er was alleen niemand aanwezig en kon ik dus ook het lab niet op. Daarom was ik maar weer naar beneden gelopen. Waarom ik dat deed weet ik eigenlijk niet. Maar toen ik vijf minuten later weer terug kwam was er gelukkig wel iemand. Die dag moest ik samen met een van de studenten meelopen om te kijken hoe het er aan toe gaat op het lab. Deze dag was redelijk saai, want ik kon zelf dus niets doen. De rest van de week was het niet anders. Op vrijdag mocht ik gelukkig zelf een reactie doen, maar dat was meer omdat degene waarbij ik mee moest lopen ook vond dat ik te weinig te doen had. Deze reactie ging goed, maar was ook wel een beetje simpel.
De tweede week kreeg ik een paar reacties die ik van mijn stagebegeleider moest doen waarbij ik stofjes produceer die ik nodig zal hebben voor mijn project later. Beide waren redelijk simpele condensatie-reacties. Hier was ik een paar dagen mee zoet. Deze reacties waren goed gegaan. Helaas was het start-materiaal op en kon ik dus niet meer dan één reactie uitvoeren. Na deze reacties kreeg ik dus de opdracht om verschillende reacties uit te voeren met de stoffen die ik gemaakt had. Deze reacties zou ik telkens opnieuw moeten uitvoeren met verschillende omstandigheden. Met het materiaal dat ik gemaakt had kon ik twee reacties uitvoeren en daarna kon ik dus niet meer verder werken.
Omdat mijn project dus gepauzeerd was door tekort aan startmateriaal kreeg ik weer een andere opdracht. Deze keer om een nieuw soort nikkel katalysator te maken. Hierbij hield ik de procedure aan van de synthese van een vergelijkbaar product. Het inzetten van deze reactie kostte ongeveer een uur en de rest van de dag moest ik dus wachten. Deze tijd heb ik besteed aan het schrijven van deze reisverslagen (want verslagen van deze kwaliteit hebben natuurlijk veel aandacht nodig). Na een tijdje kreeg ik steeds meer reacties om uit te voeren en heb ik nu voldoende te doen op een dag.
Ook thuis gaat alles goed. Vaak kookt de huisbaas en als hij dat niet doet heb ik altijd nog wat simpele dingen liggen om snel klaar te maken. Ik deel het huis nu met een Braziliaanse een Noor en een Australiër (de huisbaas). De hond was afgelopen weekend aangereden en moet nu na haar operatie zes weken in bed blijven liggen. Gelukkig is het een rustige hond en blijft ze goed rustig ondanks dat haar been in het gips zit.
Ik heb gemerkt dat nu mijn stage begonnen is, ik het lastiger vind om over dingen te schrijven. Gewoon omdat er minder dingen gebeuren waarvan het waard is om op te schrijven. Daarom heb ik besloten om voortaan pas verslagen te maken als er iets gebeurd wat waard is op te schrijven. Bijvoorbeeld als ik naar de dierentuin ben gegaan. Dat zou super spannend zijn om te vertellen.
Doei!
-
08 September 2015 - 08:09
Esther Korsten:
Hey Max,
Zojuist alle 3 je verslagen gelezen. Leuk joh! Hopelijk ga je snel naar de dierentuin.
Veel plezier en succes.
Groetjes Esther -
08 September 2015 - 11:00
Tante Annie:
Leuk ,om iets van je te lezen. Het gaat je goed.
Groetjes. Tate Annie en Ome Gerard. -
08 September 2015 - 18:05
Henk En Helma:
Max leuk om iets van je te horen, Groetjes van Tante Helma en Ome Henk -
09 September 2015 - 19:00
Marion:
Wat een reacties, zeg ! Hopelijk blijven ze allemaal goed gaan. Trouwens ik mis in je verhaal de reactie van de buurhond op jouw rode vest. Was niet goed gegaan,toch? XXX -
26 September 2015 - 06:50
Tante Cunera:
Ha die Max,lollig idee dat jij in Perth aan het fietsen bent, hoe is het weer op dit moment
En eten ze n bietje lekker (belangrijk toch)we blijven je n bietje volgen.
te ga je goed manneke. Groekuzzźźzzzzz van onze Willem en men.
-
09 Oktober 2015 - 19:23
Tante Ans:
Ha die Max net je verslagen gelezen. ik lees dat je je daar wel vermaakt met je stage.
Hier gaat alles zijn gangetje.
wij wensen je veel plezier, en succes met alles.
Groetjes Oom Antoon Tante Ans. -
13 Oktober 2015 - 21:32
Chris En Ine:
Hoi Max! Wij hebben je verslagen met veel plezier al vele keren gelezen! We wachten nu met spanning op een nieuw! De tijd vliegt ,het zit er zo op! Geniet ervan en nog veel succes en plezier. Groetjes Chris en Ine.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
